معماری

یکی از اولین اصطلاحاتی که در مورد زیبایی شناسی به ذهن خطور می کند معماری است. ویژگی های سازه ای و طراحی فضاها اطلاعاتی در مورد معماری آن فضا به ما می دهد. سازه های معماری از نظر اجتماعی، عملکردی و فرهنگی مورد توجه قرار می گیرند. ساختار معماری یک مکان نیز اطلاعاتی در مورد ساختار تاریخی آن مکان به ما می دهد. همچنین می توان گفت که پاسخ به این سوال که معماری چیست، نامی است که به شکل دهی فضاها با ترکیب زیبایی شناسی، طراحی و فرهنگ داده شده است. وقتی به سازه های معماری فکر می کنیم، بناهای تاریخی قدیمی ناگزیر به ذهن متبادر می شوند. با نگاه کردن به ساختار معماری یک مکان، چیزهای زیادی به ذهن ما خطور می کند، از جمله اینکه متعلق به چه دوره ای است و تحت تأثیر کدام جامعه فرهنگی قرار گرفته است. با گروه معماری روکوآرک همراه باشید.

به کسانی که با کارهای معماری سر و کار دارند، معمار می گویند. معمار شخصی است که با بررسی مکان‌های تاریخی، ارتباط آن‌ها با تاریخ و محیط، ساختار مکان را از جنبه‌های عملکردی، اقتصادی و فرهنگی طراحی می‌کند. برای طراحی فضاها، یک معمار به طور منظم روی موضوعاتی مانند نقشه، منظر، استاتیک، معماری داخلی کار می کند. همانطور که یک هنرمند یک اثر هنری جدید ارائه می دهد، یک معمار نیز هنر خود را در طراحی فضاها نشان می دهد. او با تلفیق فضاها با تخیل و هوش خود، طرح هایی خلق می کند که از منظر زیبایی شناسی ارزش دیدن دارند.

هنر معماری، آمیخته با روح انسان

معماری یک علاقه، یک حرفه، یک فراخوان است ؛ و همچنین یک علم و یک تجارت. از آن به عنوان یک هنر اجتماعی و همچنین یک علم هنرمندانه یاد شده است. معماری باید از بالاترین کیفیت طراحی برخوردار باشد. معماری، به قول مارکوس ویترویوس، معمار و مورخ بزرگ رومی، ((استحکام، کالا و لذت را فراهم می کند.))

معماری همه جا هست. هر ساختمان: خانه، مدرسه، اداره، بیمارستان و سوپرمارکت برای هدف خاص خود طراحی شده است. بسیار مهم است که این ساختمان‌ها و به نوبه خود محیط‌هایی که تشکیل می‌دهند و محله‌ها و شهرهایی که بخشی از آن هستند، به گونه‌ای طراحی شوند که بهترین ساختمان ممکن برای بافت، کاربری خاص خود و افرادی که از آنها استفاده می‌کنند باشند.

معماری توانایی تأثیر مادی بر نتایج را دارد: می تواند بر نحوه ارتباط ما با یکدیگر تأثیر بگذارد، بهره وری کسب و کار را افزایش دهد، از جوامع و محله ها حمایت کند، سلامت را بهبود بخشد و حتی جرم و جنایت را کاهش دهد. معماری: «هنر یا علم ساختمان. مخصوصا هنر یا عمل طراحی و ساختن بناهایی برای استفاده انسان، با در نظر گرفتن عوامل زیبایی شناختی و عملی.

طراحی معماری اساساً با دستکاری خلاقانه کل نگر از جرم، فضا، حجم، بافت، نور، سایه، مواد، برنامه و عناصر واقعی مانند هزینه، ساخت و ساز و فناوری به منظور دستیابی به هدفی زیباشناختی، کاربردی و اغلب هنری این امر معماری را از طراحی مهندسی متمایز می کند، که معمولاً عمدتاً با استفاده خلاقانه از اصول ریاضی و علمی هدایت می شود.

معماری داخلی رویه‌های طراحی داخلی و معماری را پل می‌کند تا متخصصان شاغل در این زمینه، آموزش ساختاری و باربری با تأکید بر فضاهای داخلی داشته باشند. این رشته شبیه معماری است که با سازه ها و دیوارهای باربر سروکار دارد. این شبیه به طراحی داخلی است که بر روی فضاهای داخلی تمرکز دارد.

هیچ رویکرد واحدی در معماری وجود ندارد، هر پروژه ساختمانی باید به زمینه منحصر به فرد خود پاسخ دهد: سایت، آب و هوا، اجتماعی، بودجه و مصالح . ساختمان‌ها همچنین باید بتوانند به خوبی پیر شوند، با نیازهای متغیر سازگار شوند و انعطاف‌پذیری برای سازگاری با کاربری‌های مختلف داشته باشند. آنها همچنین باید پایدار ساخته شوند، هم در موادی که در طول ساخت و ساز استفاده می کنند و هم از نظر منابع انرژی که برای کارکرد نیاز دارند.

سبک های معماری چیست؟

ادراک زیبایی شناسی معماری، هنر معماری را به وجود می آورد. ما می توانیم این را به عنوان زیبایی شناسی فضا تعریف کنیم. اگر در یک مکان از زیبایی شناسی صحبت می کنید، به این معنی است که در مورد معماری آن مکان صحبت می شود. وقتی وارد مکانی می شویم اولین چیزی که توجه ما را به خود جلب می کند دکوراسیون آن مکان است. فضای داخلی و خارجی مکان اگر زیبا و چشمگیر باشد به ناچار روی ما تاثیر می گذارد. همانطور که یک اثر هنری ما را به وجد می‌آورد، به زندگی‌مان معنا می‌بخشد و ما را به سفری به سرزمین‌های دیگر می‌برد، ساختار معماری مکانی که دغدغه‌های زیبایی‌شناختی دارد و از طرح‌های زیبا تشکیل شده است، به همان میزان بر ما تأثیر می‌گذارد. از این نظر، اشتباه نیست اگر بگوییم معماری با هنر عجین شده است. معماری برابر با هنر است.

آیا معماری فقط مربوط به هنر است؟ البته نه. معماری با تاریخ و جامعه شناسی رابطه دارد، زیرا به انتظارات و ویژگی های تاریخی آن دوره و همچنین به زیبایی شناسی سازه های معماری توجه می شود. وقتی به مکانی می رویم، طراحی مکان اطلاعاتی در مورد تاریخ، ساختار جامعه شناختی و هنر آن مکان به ما می دهد. بنابراین می توان گفت که سازه های معماری با دوره ای که در آن پیدا شده اند در هم آمیخته اند. هر معمار ساختار معماری دوره خود را به زیباترین شکل پردازش می کند. در حین طراحی فضا می توان با در نظر گرفتن تمامی ویژگی های معماری دوره های کنونی و گذشته طرح های معماری متفاوتی نیز خلق کرد.

در حالی که هنرمندان از واقعی به انتزاعی کار می کنند، معماران باید از انتزاعی به واقعی کار کنند. معماری، زیر تمام محدودیت های مهندسی، ایمنی، عملکرد، آب و هوا و اقتصاد، ما را با طراحی هایی در فضا و نور به صورت انتزاعی بیدار می کند.

حرفه طراحی ساختمان‌ها، محوطه‌های باز، اجتماعات و سایر سازه‌ها و محیط‌های مصنوعی، معمولاً با توجه به جلوه‌های زیبایی شناختی. معماری اغلب شامل طراحی یا انتخاب اثاثیه و تزیینات، نظارت بر کار ساخت و ساز و بررسی، مرمت یا بازسازی ساختمان های موجود است.

ویکتوریایی: این سبک معماری است که معماری دوره هایی مانند خاورمیانه و آسیا را آشکار می کند.

معماری اسلامی: این یک نوع معماری است که از خاورمیانه شروع می شود و در جغرافیاهایی مانند شمال آفریقا، اسپانیا و ایران خود را نشان می دهد. به عنوان نمونه هایی از معماری سبک اسلامی می توان نمونه هایی از طاق های نوک تیز، حیاط ها و گنبدها را نام برد.

رمانسک: این یک سبک معماری است که در اواخر قرن دهم در اروپا رواج یافت. این نوع معماری در بسیاری از کلیساهای رومی رایج است.

باروک: این یک سبک معماری است که در اواخر قرن شانزدهم در ایتالیا ساخته شده است به گونه ای که برای حواس جذاب است.

تودور: این یک سبک معماری است که در قرون وسطی در انگلستان شکل گرفت. طاق چهار مرکزی شناخته شده ترین آثار معماری این دوره است.

باهاوس: این یک سبک معماری است که در دهه 1900 در مدرسه باهاوس آلمان پدیدار شد و طبق این سبک معماری، جزئیاتی مانند طراحی و دکور در پس زمینه قرار دارد. کارایی فضا به چشم می خورد

نئوکلاسیک: تولد دوباره اشراف و شکوه در اواسط قرن 18 در این سبک معماری ظاهر می شود. این سبک معماری با تأثیرپذیری از سبک معماری یونان و باستان ایجاد شد.

رنسانس: به عنوان معماری جنبشی شناخته می شود که در قرن پانزدهم در ایتالیا ظهور کرد. این یک سبک معماری است که از ترکیب طرح های رومی و زیبایی شناسی شکل گرفته است.

گوتیک: سبکی معماری است که با استفاده از سبک های کلاسیک در اوایل قرن دوازدهم پدید آمد و در این نوع معماری دیوارهای نازک، ستون ها و شیشه های منبت کاری شده در ارتفاع متری جلب توجه می کند.

معماری مدرن: این یکی از سبک‌های معماری است که ساختار معماری مدرن امروزی را منعکس می‌کند و جلوه‌های دوره‌های پست مدرن، آینده‌گرایی و دوره‌های کلاسیک جدید را در کنار هم نشان می‌دهد.

اگر معماری فقط در ساختمان باشد، می‌توان گفت چه چیزی آن را در آنجا قرار می‌دهد؟ نیروی کار و مهارت پیمانکاران و مکانیک هایی که ساختمان را می سازند؟ اگر این درست بود، هر ساختمانی معماری می شد، و حتی مشکوک ترین ناظران نیز ادعا نمی کردند که چنین است. معماری چیزی متفاوت از ساختمان است. پس چه چیزی آن را متفاوت می کند؟

معماری، تحقق بخشیدن به یک مفهوم یا ایده خاص است. این ایده می تواند در مورد ساخت و ساز، یا روشی که مردم از یک ساختمان استفاده می کنند، یا اینکه چگونه ساختمان در یک منظر فیزیکی یا اجتماعی قرار می گیرد، باشد.

مفاهیم و ایده های بیشتری که توسط معمار فرموله شود، برای شرایط معاصر زندگی، تفکر و کار قریب الوقوع است. ما می‌خواهیم معماری در تغییرات مهمی که زندگی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد مشارکت داشته باشد، نه اینکه صرفاً پس‌زمینه‌ای برای آن‌ها ایجاد کند.

توسعه دهندگان، شرکت ها و سیاستمداران ارزش بازاریابی معماری را تا زمانی که توجه را به خود جلب کند، درک می کنند. اما این نمی تواند تمام چیزی باشد که وجود دارد. خود معمارانی که ذهن و استعداد خود را برای ایده‌ها در خدمت منافع توسعه‌دهندگان، شرکت‌ها و سیاستمداران قرار می‌دهند، شرایط بحرانی‌تر را نادیده می‌گیرند. ادامه مبارزه برای درک اینکه معماری چیست کمک می کند همه به خصوص معماران صادق تر باشند.

روش علمی توسط معماران برای تحقیق و توسعه مفاهیم در سطوح بی‌شماری مورد نیاز برای ایجاد ساختمان‌ها استفاده می‌شود. این سطوح شامل درک بافت اطراف از دیدگاه های محیطی، تاریخی، سبکی و زیرساختی است. و تعیین مناطق برنامه مورد نیاز کاربران مانند محصولات داخلی، سازه، مکانیکی، الکتریکی، لوله کشی، حفاظت در برابر آتش، سیستم های تکنولوژیکی و امنیتی.هماهنگی بین هنر و علم شامل نظم و انضباط در فرآیندهای فکری جانبی و خطی است. تفکر جانبی از قیاس ها استفاده می کند و ایده ها را در یک طیف پیوند می دهد تا چیزی تخیلی ایجاد کند. تفکر خطی یک ایده گام به گام است که ما را ثابت نگه می دارد و به یک نتیجه خاص منجر می شود. در ساده ترین حالت، معماری طراحی ساختمان ها، گروه ساختمان ها و اغلب فضای بین ساختمان ها است. اما دامنه معماری بسیار فراتر از ترسیم نقشه ها است.

(در زمانی که مد شده است که بگوییم معماری همه چیز است – از فلسفه گرفته تا علم و هنر و نظریه)

معماری تخیل می خواهد. برنامه سفارش دادن ایده ها و انتقال واضح آنها؛ خلاقیت (نه لزوماً کار هنری)؛ عوارض شدید به رفتار، زیستگاه ما و محیط طبیعی انسان. و مهارت های حل مسئله قبل از تعریف معماری، اصطلاحات «طراحی» و «مهندسی» باید روشن شوند. برای ایجاد تمایز بین طراحی و معماری یک سیستم، توضیح اصطلاح «طراحی» مورد نیاز است. همه این اصطلاحات به نحوه ساخت سیستم اشاره دارد.به شیوه ای عجیب اما بی سر و صدای بسیار مهم، آثار معماری با ما «صحبت می کنند». به نظر می رسد برخی از ساختمان ها، خیابان ها و حتی کل شهرها از هرج و مرج، تهاجم یا غرور گفتگو می کنند. به نظر می رسد دیگران را با ما وقار، سهاوت یا ملایمت آرام یا برازنده ای را زمزمه می کنند.

با این حال، یک رشته غالب از عقاید مدرن فکر نمی‌کند که خیلی مهم نیست ساختمان‌های ما درباره چه چیزی با ما صحبت می‌کنند. تصور اینکه چیزی به بیرونی یک ساختمان واقعاً می تواند تأثیر زیادی بر روحیه درونی ما داشته باشد، ادعایی یا بیش از حد حساس تلقی می شود. ما ترجیح می دهیم خودمان را بتوانیم مستقل از رنگ، شکل و بافت دیوارها، حالات روانی خود را ایجاد کنیم.و با این حال، یک ایده متواضعانه تر و نفوذپذیرتر از اینکه ما چه کسی هستیم، به خوبی می پذیرد که در حقیقت باقی بمانیم و در برابر صدای بزرگترین و عمومی ترین اشیاء در محیط خود بسیار آسیب پذیر باشیم. حالات درونی ما به شدت در معرض نفوذ است و ممکن است به همان اندازه که از شر اخلاقی آسیب می بینیم، از زشتی های معماری آسیب ببینیم. روحیه ما می تواند به طور قاطع توسط شبکه ای از خیابان های شهر که بدون هیچ استعداد یا مراقبتی طراحی شده اند غرق شود.

در جامعه تجاری مدرن، ساختمان ها عمدتاً از نظر مالی، هزینه و بازگشت سرمایه دیده می شوند. سیاستمداران محدودیت هایی را بر توسعه دهندگان اعمال می کنند. معمولاً چند قانون در مورد ارتفاع و عملکرد محیطی وجود دارد. اما طیف کاملی از انواع آسیب‌هایی که ساختمان‌های زشت برای ما ایجاد می‌کنند به رسمیت شناخته نشده‌اند یا بیان سیاسی ندارند. هیچ چیز غیرعادی در این وجود ندارد. بسیاری از اشکال آسیب عمومی می توانند واقعی باشند اما نادیده گرفته شوند. چندین دهه طول کشید تا آلودگی صنعتی رودخانه ها به عنوان هرگونه تهدید واقعی برای منافع عمومی تفسیر شود. اگر تأثیر معماری زشت بر زندگی ما، قدرت آن در تضعیف روحیه و کمک به بدترین خودمان را بهتر درک می‌کردیم، مطمئناً علیه آن قانون وضع می‌کردیم. اما تاکنون، هیچ سیاستمداری که قصد دارد محیط ساخته شده را زیباتر کند، موفق نخواهد شد – یا حتی عاقل تلقی نمی شود.

در مدینه فاضله، معماری عادلانه تر به عنوان شاخه ای از سلامت روان تفسیر می شود که نقش مهمی در رضایت عمومی دارد. و طراحی بد – در نهایت – به عنوان جرمی برای سلامت روح جمعی تفسیر می شود.

آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا معماری برای جامعه ای که در آن زندگی می کنیم اینقدر مهم است؟ معماری هنری است که محیط فیزیکی را برای ما فراهم می کند که در آن زندگی می کنیم. این بیانی عمیق از تمدن بشری در یک دوره خاص است و در اشکال بناهایی که نسل های آینده مطالعه خواهند کرد و برای درک آن تلاش خواهند کرد، ماندگار خواهد بود و بیشتر از ما خواهد ماند. همه معماران نماینده یک نیروی بزرگ در جامعه ما هستند زیرا معماری همچنین بیانگر نقاط قوت جامعه و همچنین پیشرفت تکنولوژیکی آنهاست. معماری نوعی هنر تجسمی است که آثار غیرقابل برگشتی خلق می کند. انسان برای این هنر ارزش زیادی قائل است زیرا بیان دائمی ارزش‌ها، خواسته‌ها، طرز تفکر و آرمان‌های جامعه، ایدئولوژی و بسیاری چیزهای دیگر در یک مقطع زمانی مشخص است. مانند انعکاسی در آینه، راهی است که جامعه خود را می بیند و همچنین محیط، طبیعت و در نهایت این جهان را می بیند.

معماری در واقع می تواند به عنوان کپسول زمانی کوچکی از تاریخ بشر به ما خدمت کند. افکار، آرمان‌ها، ایده‌ها، حتی ترس‌ها و نگرانی‌های ما را به ما نشان می‌دهد. تمام احساسات و افکار انسان را می توان در یک اثر هنری قدرتمند منعکس کرد که در حالی که ساکن می مانیم و با هیبت آن را تماشا می کنیم، پیش روی ماست. این فرهنگ ما را نشان می دهد، که ما چه کسی هستیم و به کجای جامعه تعلق داریم.

همانطور که احتمالا می دانید، معماری بخشی هنر و بخشی علم است. به عنوان یک هنر، دریچه ای برای بیان خلاق در اختیار ما قرار می دهد و به جامعه این امکان را می دهد که محیط و فضای زندگی خود را به گونه ای متفاوت و منحصر به فرد ببیند، خلق کند و شکل دهد. معماری به عنوان یک علم، نیازهای عملکردی ما را نیز پوشش می دهد و فضای زندگی و محیطی کاربردی و راحت را برای ما فراهم می کند.

در حالت ایده آل، متخصصان معماری هنگام خلق آثار خود باید همیشه جنبه های کاربردی و زیبایی شناختی را به همان اندازه در طراحی ساختمان خود بگنجانند. به لطف فناوری مدرن، مرزهای معماری به طور مداوم در حال گسترش است و هر روز می توان شگفتی های جدیدی ساخت. متأسفانه، بسیاری از معماران زیبایی شناسی کار خود را نسبت به کارکرد نادیده گرفته اند، بنابراین تفاوت منحصر به فردی را که بین معماری و مهندسی وجود داشت از دست می دهند.

نقش معماری در جامعه امروزی چیست؟ خوب، اوضاع فرقی نمی کند، همانطور که قبلاً نبود. طراحان یا با کار خود به جامعه پاسخ می دهند یا آن را شکل می دهند و محیط را دیکته می کنند. با این حال، پاسخگویی به یک پدیده اجتماعی یا طبیعی خاص بهتر از زورگویی است. امروزه بسیاری از معماران برای سیاره ای بهتر و تمیزتر می جنگند.